تأثیر آموزش کارگاهی مهارت‌های مدیریت زمان بر میزان کاربرد آن توسط سرپرستاران

مقدمه: مهارت‌های مدیریت زمان عامل تعیین کننده موفقیت مدیران به شمار می‌رود. بهبود توانایی ها و عملکرد پرستاران در مدیریت زمان از جمله نیازها و ضرورت‌های بهسازی نیروی انسانی در بخش سلامت به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش بر میزان کاربرد مهارت‌های مدیریت زمان توسط سرپرستاران شاغل در مراکز درمانی دانشگاهی استان گلستان صورت گرفت. روش: مطالعه نیمه تجربی حاضر کلیه سرپرستاران شاغل در مراکز درمانی دانشگاهی استان گلستان (76n=) را انتخاب و وارد مطالعه کرد. تمام پرستاران در کارگاه دو روزه با برنامه‌ریزی هماهنگی قبلی شرکت داده شدند. اطلاعات در دو مرحله قبل و پس از آموزش توسط پرسشنامه خودگزارش‌دهی مدیریت زمان که چهار مهارت تدوین اهداف و الویت‌بندی، مکانیک زمان، کنترل بر زمان و سازماندهی را مورد بررسی قرار می داد، جمع آوری شد. داده‌هابا استفاده از تست‌های آماری ویلکاکسون و من‌ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد، اکثر واحدهای مورد مطالعه را زنان (1/70%)، متأهلین (7/85%) کارشناس پرستاری (5/93%) با میانگین سنی 4/54/37 سال تشکیل می دادند. متوسط سابقه کار 3/67/13 سال و متوسط اشتغال در سمت سرپرستاری 4/51/6 سال بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد قبل از آموزش به ترتیب 9/83% و 8/96% افراد غالباً از دو مهارت تدوین اهداف و سازماندهی استفاده می کردند و این میزان در مورد مهارت‌های مکانیک و کنترل زمان به ترتیب 5% و 4/19% بود. پس از اجرای کارگاه آموزشی، مقادیر فوق به ترتیب در حیطه های تدوین اهداف، سازماندهی و کنترل زمان 8/91%، 4/98% و 3/32% رسید. میزان کاربرد مهارت مکانیک زمان قبل و پس از آموزش تفاوتی نداشت. اختلاف مشاهده شده در میزان کاربرد مهارت‌ها در مرحله قبل و پس از آموزش تنها در حیطه کنترل زمان و سازماندهی معنادار بود (05/P=0). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش و اهمیت به‌کارگیری مهارت‌های مدیریت زمان در نظام مدیریتی پرستاری به نظر می‌رسد آموزش این مهارت‌ها از طریق اجرای برنامه‌های آموزش مستمر درارتقاء عملکرد سرپرستاران ضروری باشد.